Hanneke van den Boomen
A force of nature
In het katholieke Brabant groeide Hanneke van den Boomen op en ontwikkelde zich tot een gedreven, hardwerkende en vooral ook eigengereide artiest.
Kritisch en met een sterk rechtvaardigheidsgevoel wilde Hanneke creëren, anderen inspireren en oprecht en authentiek leven.
Zij genoot met volle teugen van het leven, muziek, de natuur, mensen.
Alles wat Hanneke tegenkwam of kreeg verwerkte ze op een of andere manier in muziek, tekeningen en schilderijen.
Indianen, gregoriaanse muziek, abstracte kunst, de toestand in de wereld, huiselijk geweld, liefde of verdriet en uiteindelijk ook het bericht van haar ziekte en naderende dood vond een weg in haar kunst.
Hanneke studeerde dwarsfluit bij Hedwig van Son en compositie bij Jan Matter. Met de diploma’s Pedagogische Academie en Conservatorium op zak, leerde ze vele jongeren uit Eindhoven muziek maken en schrijven.
Haar devies was; maak het zelf en speel niet kritiekloos na!
Hanneke was de eerste die met kinderbands begon. Aanvankelijk werden haar initiatieven wat aarzelend ontvangen. Jaren later was deze manier van muziekonderwijs niet meer weg te denken. Ze stopte er ook weer als eerste mee, voelde zich niet thuis in een wereld waar competitie, roem en succes zo belangrijk waren.
Aan grote ego’s had zij een hekel.
De muzikale carrière van Hanneke leidde haar via jazz en gecomponeerde klassieke en geïmproviseerde muziek, cabaret langs vele projecten van muzikantenvereniging Paraplu tot
organisatie van en composities voor de Eindhovense Carnavalsmis.
Haar oeuvre is breed en gul, precies zoals ze leefde.
Ze was vereerd met het lidmaatschap van het Nieuwe Genootschap Nederlandse Componisten.
Tekeningen maakte Hanneke vooral in boekjes.
Die reisden mee, op vakanties, naar het café of concerten en naar het ziekenhuis. Het werden er bijna 100.
Hanneke maakte ook veel portretten, waarbij ze de geportretteerden als het ware even stilzette en voorzag van allerlei kleuren en vormen.
Niet de fysieke gelijkenis, maar de essentie wist zij haarfijn in een portret te vangen.
Hanneke werkte tot op de laatste dag.
Haar eigen rouwkaart, die van haar broer Jan die kort voor haar overleed en haar eigen afscheid gaf ze zelf vorm.
Hanneke had en heeft grote betekenis in veel mensenlevens.
Zoals bij haar uitvaart krachtig samengevat; ‘Hanneke, you were a force of nature!’